Jeśli jesteś byłym użytkownikiem tego forum i trafiłeś tu, bo zatęskniło ci się za przeszłością...

Tęczowy Kotek Miau-Miau

Była bym wdzięczna...xD

pitu

ale moment bo nie nadążam :evil: za kilkanaście minutek Smile

Tęczowy Kotek Miau-Miau

Spoooko ;]

Cyklop

pitu....................bez nerwacji........

pitu

1. Scyzor arcił
2. ja dodalem rozdzial opka [ musisz sama poczytać :!: ]
3. odbierałem "gratulacje" i chciałem zaprosić Cyklopa to czytania
4. toczyliśmy temat o tym kto nadąża a kto nie
5. troche sie z Agą sprzeczałem

może być?!

Tęczowy Kotek Miau-Miau

Dzięki... Oczywiście,że może być ;]

pitu

ciesze sie że sie w miare podobało Very Happy

Cyklop

jest ok........dzienki pitu ........

pitu

dzięki*

prosze

agagaga · Gość

chcesz to mozemy sie jeszcze raz posprzeczac!! Very Happy

pitu

tak?! mi jest wszystko jedno Smile

agagaga · Gość

mi tez

pitu

a więc?

pitu

Rozdział 4

- Tola? Tolka, nie udawaj. Gdzie jesteś? - zawołała lekko spanikowana matka dziewczynki.
W tym momencie rozległ się głos:
- Mała Tola czeka na rodziców przy punkcie informacyjnym. Mała Tola czeka na rodziców przy punkcie informacyjnym. Mała Tola... - kobieta powtórzyła informację kilka razy.
- Pójdę po nią. Ech... - westchnął zrezygnowany ojciec.
Już po chwili wracał, ciągnąc pociechę za obie ręce, przy czym skupiając uwagę podróżnych. Tola przykucnęła i bardzo dobrze bawiła się, jadąc po śliskiej podłodze, podczas gdy jej ojeciec miał naprawdę niemały problem z dostarczeniem jej na miejsce, gdzie czekała reszta rodziny.
- No, jesteście. Tola, bierz walizkę, tu masz bilety...
- Mamo... - zaczął Janek.
- A, racja. - przyznała kobieta. - Ty, Janku, masz bilety. - wcisnęła chłopakowi w rękę dwa bilety.
Oczy Toli, podkreślone mocnym makijażem, zwróciły się ku nadchodzącej dziewczynie. Była obładowana kilkoma małymi torbami i plecakiem ze stelażem. Wyglądała, jakby wybierała się na biwak harcerski. Tola rzuciła się, chcąc przytulić Alę na powitanie. Niefortunne zderzenie zaowocowało kilkuminutowym leżeniem na posadzce w budynku lotniska. Jedno jest pewne - tam już były sławne.
Obie dziewczyny wyglądały rozkosznie. Tola - zielona bluzka, niebieskie spodnie i glany koloru żółtka, natomiast Ala - czerwony beret, czarna bluzka na jedno ramię i wściekle różowe spodnie ortalionowe, które szeleściły, gdy tylko się poruszyła.
Tola, Ala, Janek i dwóch nowych gitarzystów, udali się przez rękaw do samolotu. Janek miał miejsce z chłopakami, a dziewczyny z jakąś obcą starszą kobietą. Ojciec Ali, mimo bycia menagerem Blog27, nie mógł jechać. Nie mógł, czy raczej nie chciał - pozostawmy to pod znakiem zapytania.
- Dzień dąbry! I'm Tola z Blog27. Jestem piosenkarką. Poproszę sok pomarańczowy. - rzekła do stewardesy, roznoszącej napoje.
Kobieta zmierzyła ją wzrokiem, ale zaraz przed oczami stanął jej mężczyzna, machający kuszącymi banknotami i natychmiastowo przypomniało sobie, że ma być miła.
- Ależ proszę. - odparła z miłym uśmiechem, odwróciła się i podała sok. - A dla pani? - spojrzała na Alę.
- Jabłkowy. Gazet pani nie czyta?
Zdezorientowana kobieta odeszła, ciągnąc za sobą wózek z napojami.
- Poćwiczmy akcent może, co? - zaproponowała Ala.
- Ach, jasne, dobry pomysł. Pozwól, że zacznę. - powiedziała Tola, malując powieki trzecią warstwą kolorów. - Aj em Tolcia fłom Blołg27. End juuu?
- Aj em Ala fłom di sejm bant!
Tym oto sposobem, nasze bohaterki miały zajęcie na całą podróż.

~*~

- Debile, gdzie schowaliście mój lakier?! - Bill biegał po pokoju, gorączkowo szukając wzmacniacza fryzury.
- Zgadnij. - rzucił Tom.
- Ja ci zaraz pozgaduję! Za chwilę mamy być na lotnisku! Czy ty widzisz jak ja wyglądam? Gdzie jest lakier?! - coraz bardziej się wściekał.
- Spójrz do lustra. - nakazał bratu, ale ten nie zrozumiał o co chodzi. - Masz go w ręce, geniuszu. A teraz rusz się, bo zostało niewiele czasu. - ponaglał brata.
Bliźniacy w końcu wyszli wraz z Georgem i Gustavem, zahaczając po drodze o swojego menagera, który, jak się okazało, nie mógł pojechać z nimi na lotnisko.
- Świetnie. Sam nas wpakował, a teraz czasu nie ma. Gbur jeden. - zachmurzył się Tom.
Gustav docisnął gaz i kilkanaście minut później byli już przy oszklonym budynku lotniska. Weszli i usłyszeli informujący głos kobiety.
- Wylądował. - rzucił któryś z chłopaków.
Nerwowo przygładzili ubrania, fryzury i ruszyli do wyjścia numer 5.

Dead_Alone

hehehe...fajnie sobie jest to przypomnieć...heh